หลังอาหารเที่ยงผ่านไปเพียงเดือนก็มานั่งเล่นอยู่ริมระเบียงที่ยื่นออกมาจากตัวบ้าน เป็นที่นั่งเล่นติดกลับธรรมชาติแบบสุดๆ เมื่อมองไปจะเจอกับภูเขาลูกน้อยใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้สีเขียวชอุ่มไล่เรียงกันไป เป็นภาพที่สบายตาเหมาะแก่การผ่อนคลายที่สุด… แต่หัวใจของเธอกลับสับสนวุ่นวายไปหมด เพียงเดือนได้แต่ครุ่นคิดกับสิ่งที่พี่แจ่มเล่าให้ฟังเมื่อเช้า เรื่องที่เกี่ยวกับเขา… คนเป็นหนี้ก็ต้องใช้หนี้ที่ตัวเองก่อเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าหนี้นั้นเราไม่ได้เป็นคนก่อแต่จำเป็นต้องชดใช้แทนเพราะคำว่ากตัญญู เหมือนกับ เธอ ที่ยอมใช้หนี้แทนครอบครัวนั้นก็เพราะความกตัญญูต่อผู้เป็นพ่อทำให้เธอตกลงชดใช้หนี้แทนผู้เป็นบิดา ด้วยการเป็นนางบำเรอของ เขา…
เขาทิ้งคำพูดทิ่มแทงใจเธอก่อนที่จะหันหลังเดินกลับเข้าไปในตัวบ้าน หยดน้ำตาค่อยๆ ไหลอาบแก้มเนียนของเธอ การที่เธอยอมแต่งงานกับเขาก็เพื่อเห็นแก่บุญคุณที่ลุงภพมีต่อครอบครัวของเธอ ไม่คิดว่านี่จะเป็นการที่ทำให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอยอมขายตัวเพื่อแลกกับเงินได้… กินสะ ฉันไม่อยากให้ลูกของฉันเกิดมากับผู้หญิงชั้นต่ำอย่างเธอ”พูดเสร็จก็เดินออกไปตรงประตูข้างห้องที่เชื่อมต่อจากห้องของเขาเหมือนเป็นห้องแฝดปิดกั้น ด้วยประตูและผนัง. การแต่งงานของสามีภรรยาคู่นี้มีขึ้นเพื่อหย่าร้าง ตกลงกันว่าครบกำหนด ๑ ปี ต่างมีเส้นทางเดินของตัวเอง คเชนทร์เข้าใจผิดมาตลอดว่านลินญารักความอิสระเหมือนเขา รู้ในภายหลังว่าที่สมรสกันเพราะเธอหวังสมบัติ… เขาคือที่อยู่เหนือเหล่าทหารรับจ้าง เขาคือผู้ที่สามารถสร้างหายะนะจนทำให้ผู้นำประเทศแต่ละประเทศปวดหัว! ในใต้หล้าที่ครองอำนาจโดยสี่แคว้นใหญ่ เยียน ปี้ อี๋ เฉิง มีเรื่องราวเล่าขาน…การพลิกชะตากรรมของใต้หล้าที่เกี่ยวพันกับสตรีนางหนึ่ง เติมเต็มตำนานแห่งสตรีผู้เป็นที่กล่าวขวัญถึงทั้งสี่แคว้น…
วันหนึ่งระหว่างการรักษาตัว เขาก็ได้พบกับเกม “เหยี่ยวั่ง” เกมที่จะเปลี่ยนชีวิตของเขานับจากนี้ไป… บุพเพประหลาดเชื่อมโยงวิญญาณคนสองคนเอาไว้ ทั้งยังพาให้หัวใจผูกพันจนไม่อาจแยกจาก… หรือไม่พอใจที่ผมจะไปกินข้าวกับว่าที่คู่หมั้นตัวเอง ก็อยากไม่สนใจเองทำไมล่ะ….
ปรมาจารย์ด้านปรุงยาต้องมาอยู่ในร่างเด็กหนุ่มในโลกที่แตกต่าง ครั้นยังเป็นเซียนเขาไม่เคยสัมผัสกับความรัก อิสตรี มุ่งมั่นฝึกตนบนหนทางเซียน มาชาตินี้เขาตั้งใจใช้ชีวิตแตกต่างไปจากเดิม แสวงหาความสุขใส่ตัว. เขาตั้งใจจะเป็นเสือ แต่สุดท้ายกลายเป็นเหยื่อให้เธอขย้ำ(อย่างไม่รู้ตัว)ไฮโซยักษ์+จัสมิน คิดว่าเป็นหงส์ สุดท้ายลงอย่างหมา… พี่พรีมเข้าบริษัทมาพร้อมใบหน้าสดใสกว่าทุกวัน ในมือของเธอถือซองสีชมพูหวานแหว๋วหลายสิบซองที่กำลังเดินแจกเหล่าพนักงานและคนรู้จักในบริษัทรวมถึง… “ฮึกๆ ฮืออ ปล่อยฉันนะ! ฮืออ ฉันเกลียดคุณ คนใจร้าย ฉันสัญญาว่าถ้ามีโอกาสฉันจะหนีคุณไปให้ไกลให้คุณหาไม่เจอ…” “เธอชื่อลลิษรา วงศ์เศวต เป็นลูกคนสุดท้องของคุณภูวนัตถ์กับคุณปานวาด เธอไม่ค่อยออกงานสังคมสักเท่าไหร่…” วันแรกเองแล้ววันต่อไปเธอจะทนกับเขาได้นานสะเพียงไหนกันละ เธอปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมามาเพื่อมันจะชำระล้างความสกปรกบนร่างกายเธอได้บ้าง….
